بچه که بودیم یادمون دادن شروع هر کاری با نام خداست و فقط این اسمه که گره های کور زندگیمونو باز می کنه.

بزگ که شدیم یادمون رفت، که آنقدر پیچ خوردیم تو گره های زندگی که کور شدیم و نمی بینیم کسی رو که فقط اسمش کافیه تا هر در بسته ای باز بشه.

بچه که بودیم یادمون دادن رسم خط و پاره خط و اینکه یه خط از کجا شروع می شه و به کجا ختم.

بزرگ که شدیم یادمون رفت خط هایی که رو صورتمون رسم شد، ردپای کدوم درد به جا مونده رو قلبمون بوده و از کجا شروع شد و اصلا به کجا ختم؟

 

ادامه مطلب

نوشته شده در جمعه 28 شهريور 1393برچسب:بچه که بودیم,بزرگ که شدیم,یاد,خدایا خودت ببخش,ساعت 12:28 توسط فــــ❤ـــاطمه| |